Piknik vëllazëror

Më erdhi ftesa! Duke qëndruar ashtu ulur në shtëpin time ,ajo më erdhi papritmas dhe unë u gëzova aq shumë ,ngase më kishte marr malli të shkoj e të argëtohem me vëllezërit e mi në një piknik që prej në fillim shpresoja se do të kalonim mirë, dhe ashtu ndodhi…!

Të nesërmit në mengjes, u bëra gati dhe shkova aty ku ishte pikënisja.I takova të gjithë dhe që të gjithë i përshendeta me përshëndetjen e ngrohtë islame.Në ato momente zemra ime dridhej nga lumturia, ngaqë pash se në atë piknik do të marrin pjesë shumë persona që i dua dhe që kam qejf të ndaj kohën me to.E si mos të dridhet(zemra), kur unë pata mundesin të kuptoj se ç’është të jetosh me Islamin dhe të veprosh sipas saj.

Më tej, pasi u pergaditëm që të gjithë ,hypëm në një minibus dhe shkuam drejt vendeve te karadakut, në një fshat që pothuajse ishte braktisur i gjithi nga njerëzit dhe kishte mbetur ashtu i shkretë, me shtëpi të vjetruara dhe të pabanuara.Ne u vendosëm aty në një fushë të hapur dhe të madhe, ku kishim mundësi të qëndronim,të hanim,të pinim, të loznim e të bënim shumë gjëra të tjera.

Pasi u rehatuam, njëri prej nesh u ngrit dhe na tregonte ca nga historia e këtij vendi dhe këtyre maleve pothuajse të braktisura, që në mua la mbresa e kujtime të mëdha.Ai na tregonte për popullatën që kanë jetuar në këto vise dhe luftrat që kanë bërë me armikun, vetëm e vetëm që ta mbronin identitetin e tyre kombëtar dhe fetar.Unë gëoshesha sepse gjersa fliste ai,viheshin re se pothuajse të gjitha fitoret e të mirat kishin qenë në favorin tonë, e që është edhe një krenari tepër që duhet pasur ne.

Më pas, kur mbaroi fjalimi, disa nga më të rinjtë në mesin e të cilëve isha edhe unë, u ngritëm dhe vendosëm që të luajmë futboll deri sa të vij koha e drekës.Edhe aty viheshte në funksion konkurenca ndërmjet ekipeve, mirëpo jo një konkurencë e tillë që pëermban ofendime e gënjeshtra gjatë lojës, por një e tillë që pahësore është dashuria ndërmjet veti dhe vëllazëria(gjëra që edhe na mbajn afër njëri tjetrit).

Pasi që mbaroi loja, shkuam në xhaminë e fshatit dhe falëm namazin e drekës, ku edhe patëm mundësi që gjatë rrugës t’i shikojmë shtëpitë e vjetruara mirëpo që për mua ishin interesante.Falëm namazin dhe prap u kthyem në vendqëndrimin tonë.

Ngrëmë bukë, ku një shok si surprizë na e kishte bërë një mish të pjekur e të shijshem e të cilit i falënderohem shumë për mundin.

Më pastaj, kur u ngopëm që të gjithë, nuk kishin të ndalura edhe muhabetet e ndryshme, shakatë e ndryshme, lojërat e shëtitjet e shumta e të cilat poashtu e zbukuronin edhe më tepër këtë piknik.

Dhe në fund i larguam të gjitha barrierat e mbeturinat që i kemi hedhur nëpër tokë(sepse është nga Islami) dhe u kthyem nëpër shtëpit tona.

Sidoqoftë, ç’është më kryesorja se ky piknik ishte një “piknik vëllazëror” i cili pushoi zemrat tona dhe relaksoi shpirtin tonë.

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Agjëruesi dyftyrësh!

Agjëruesi dyftyrësh:

Të fshihem në ndonjë vend ,nuk di

Frikohem se mos njeri do të më sheh

E në fund të turpërohem dhe të mos të kem cfarë ti them…

Ah i mjeri unë, kam mbetur këtu si i humbur dhe nuk di cfarë të bëj

Të kthehem dhe te veproj ashtu siç me thotë mendja,

prap nuk kam siguri;

Apo ndoshta, më së miri është ta dëgjoj fjalën e Allahut,

mirëpo, prap nuk di;

Paksa më duket si vështirë,por ndoshta është më mirë

Pastaj, ka edhe një përparsi për mua,mund të eci më lirë...

Mirëpo, si mund të veproj kështu gjatë gjithë këtij muaji

Të më mbes barku bosh, pa ngrënë e pa pirë asgjë

Jo, nuk mund të duroj dot, jam i sistemuar i atillë

Nuk më bën dobi as fjal e as këshillë...

Unë:

I gjori, ka mbetur në mes të rrugës dhe nuk din cfarë të bëj

A të agjëroj apo të mos agjëroj?!

Si mund t’i shkon mendja, të fshihet dikund e mos ta shohin të tjërët

Kinse po agjëroj,ndërsa në fakt jo?!

Kur dihet se Allahu e sheh gjithkund dhe prap në fund do të jap llogari

Dhe se një ndër shkaqet e gjithë kësaj,

është të mësojmë se ç‘është sabri.

Valon Iseni

13.08.2010

I'm trying!

I run in the direction that i have for trend

I get tired as much as i can’t breathing

I think to stop and to rest

But my mind says,to continue again.

How can i continue,ah woe is me

I left midway,without a grain pain

To fall midway and blush

To remain like nothing and in the end to decay.

I dont know what to do,i left without alternative

To reach my target is very difficult

It seems that I’m trying just that vain

For work that has started for long time.

Author:Valon ISENI,Kumanova

Letër për...!

Mos më pyet që në fillim se kush jam unë?!Më pyet për cilësit e mia!Ato pra, njerëzit i vecojnë nga njëri-tjetri,se kush na qenka më i mirë e kush më i keq dhe se cilit duhet t’i besohet më shumë,atij apo këtij?!

Kështu shkojnë gjërat në jetë,ai i cili bëhet më i besueshëm, i dëgjohet fjala, ndërsa ai tjetri vetëm dëgjon se c’flasin të tjerët dhe c’është më interesantja se, ai nuk ndihet i nëncmuar, ngase tashmë vec është adaptuar.

Me sa duket, atë që është dashur të thuhet si hyrje(fillim) e mbarova,ngase ndërlidhet me atë që do të thuhet për...!

Të them ty o vëlla i dashur!

Ka që sa kohë që nuk jemi parë e nuk jemi takuar.Më ka marrë malli ta shoh atë fytyrën tënde, e cila ndricoi mu në momentin që është dashur, kur një popull i lënë anash, është dashur ta ketë përkrahjen më të madhe, në ato caste vështirësie e përballjeje me armikun.

Ti shkove, vetëm e vetëm për t’u ndihmuar atyre të cilët kishin nevojën më të madhe,që edhe ti të lyheshe me gjakun e dëshmorëve të rënë dhe sëpaku bile zemra të të rrah fort për dhimbjen që kemi për to dhe të vetëdijësohesh se lufta në rrugën e Allahut paska edhe humbje(në njerëz), por edhe dobi(në sundimin e kësaj bote).

Prandaj, ti o vëlla, mos i humb shpresat, ngase mos të ndihmofshin njerëzit, atëherë të ndihmojnë engjëjt e Allahut xheleshanuhu,të cilët gjithmonë janë nën përkujdesjen tonë.Por edhe nëse ndodh që vdekja ty të kaplon, mos u merakos, sepse ashtu ka qenë caktimi i Allahut dhe se misioni yt ka mbaruar aty, me moton “Me Të dhe për Të”.

Dhashtë Zoti që të plotëohet dëshira yte dhe më në fund ta fitosh xhennetin e Allahut xheleshanuhu,në të cilën do të jesh përgjithmonë dhe do t’i shijosh kënaqësitë e tij.

Me dashuri,vëllau yt.

(Kushtuar luftëtarëve të luftës në Palestinë...)

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Mundohem!

Vrapoj në drejtimin që e kam për synim

Lodhem aq shumë sa që nuk mund të marrë as frymë

Mendoj të ndalem dhe të pushoj

Mirëpo prap mendja më thotë vazhdo.

Si mund të vazhdoj,ah i mjeri unë

Kam mbetur në mes të rrugës,pa një kokërr mund

Të shtrihem në mes të rrugës dhe të turpërohem

Të mbetem si hiçi dhe në fund të shkatrrohem.

Nuk di si t’ia bëj,kam mbetur pa alternativ

Të arrij cakun tim qenka shumë vështirë

Më duket se po mundohem vetëm së koti

Për punën që ka filluar tani e që moti...

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Hadithi i tretë i Imam En-Neveiut

Kurreshtarë!

Gjënë që kur e mendoj,ndjehem i vetmuar

Dua ta shkuli zemrën dhe ta hedhi me duar,

si nuk munda unë të jem i përgëzuar.

Ashtu si rasti i një mekasi

Sahabiu Sa’ad ibn Vekasi…

* * *

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Trishtueshëm!

Lotët nëpër fytyrë,i’a rrënqethën zemrën

Sikur një të riun ta tradhtoj një femër

I mbetën sytë ashtu të hapur

Si një sahabiun ta kaploj meraku…

* * *

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Pse e gjithë kjo?!

Të gjitha krijesat e Allahut kane aftësi për t’u mbrojtur,dhunti e dhënë nga Ai,prandaj edhe mbijeton ai që është më i forti,ndërsa ai më i dobëti përshtatet me ambientin ku jeton.Kështu janë cilësuar organizmat e gjallë në natyrë.

Mirëpo,që të jemi të gjithë të sigurtë,Allahu është i Mëshirshëm,prandaj edhe atyre që konsiderohen “të rrezikshëm”,u ka dhënë veti dalluese,d.m.th në pamje fizike.Njëra dhe më e rendësishmja prej tyre,është e ashtuqujatura në biologji “ngjyrosje” e organizmave.

Ngjyrosja është lloj përshtatje që ngjyrosen organizmat sipas mjedisit ku jetojnë por edhe sipas ngjyrës dalluese që ua ka dhënë Allahu xh.sh.,p.sh.:dhelpra shkretinore ka marrë ngjyrën e rërës,dhelpra polare,ngjyrë të bardhë,ashtu edhe ariu polar,karkaleci ka marrë ngjyrë të gjelbërt,për arsye se jeton në bimë etj.

Ndërsa me ngjyrë dalluse(mbrojtëse) janë ngjyrosur si viktima ashtu edhe grabitqari.Si shembull do të marrim gjarprin helmues i cili ka trup laraman me ngjyra të forta.A thua pse gjithë këto veti dalluese?!

Ato me gjithë ato cilësi dalluese na japin sinjale dhe na paralajmërojnë për rrezikun që mund të na kanoset.Të këtilla janë edhe bletat,gremzat,që kanë ngjyra të dallueshme dhe posedojnë apratet e tyre për thumbim.Të gjitha këto organizma që i përmendëm, hynë në grupin aposemik.

Aposemia është ngjyrosje paralajmëruese, lloj përshtatje te shtazët që kanë ndonjë mekanizëm mbrojtës apo se edhe mund të jenë dëmprurës.

Ekziston edhe një grup tjetër,i cili në terminologjinë biologjike quhet “mimikria”, e cila është dukuria e emitimit të formës dhe ngjyrosjes të organizmave aposemik nga organizmat që nuk kanë mekanizma mbrojtëse,siç janë disa miza apo edhe flutura, që si model emitimi marrin ndonjë organizëm aposemik.

Pse e tërë kjo ?

Arsyeja kryesore është që të mbrohen dhe të sigurojnë jetën dhe llojin e tyre.

Kështu, pra, Allahu xh.sh. i ka krijuar organizmat dhe i ka sistemuar ato në mënyrën më të mirë, nga e cila nënkuptojmë se sado që disa prej tyre(organizmave)të jenë sulmues,prap ekziston edhe ana e kundërt,d.m.th. ajo e mbrojtjes, prandaj edhe gjithkush posedon cilësi që e veçojnë atë lloj.

Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

Sëmundje që nuk shërohet!

Plaku i gjorë në shtratë po qëndronte
I përgjumur në ato momente, po rënkonte.

Kur papritmas dera trokiti

Kush je ore,plaku me frikë bërtiti?!

Jam unë vetë Azraili,më lërë që të hyjë

Mos u tmerro por rri i lirë.

Nuk jam gati,plaku psherëtiu

Nuk më intereson,i tha meleku.Sa më shpejt ngrihu.

Kam familje,duhet që të përkujdesem për to

Duke qarë për mua, nuk mund t’i lë ato.

Të jap cfarë të duash

Ar,argjend e stoli

Mjafton mos të më dërgosh në atë varr të zi.

Tashmë meleku vecmë depërtoi

Duke qeshur,atë e përqafoi.

Plaku e pyet

Përse shpirtin ma kërkon?

Meleku ia kthen:

“Kështu Allahu urdhëron.”

Duke qarë e bërtitur

Ishin castet e fundit të tij

S’ka cfarë të bëjë meleku për ty.

Tashmë plaku vec më kishte ndrruar jetë

Ra për toke,ashtu si i ndjerë.

Planin e Tij askush nuk mund ta prishë

Të vdesësh për të, pse ke frikë?!

Tha meleku me habi!

Të shkoi kjo jetë pa u penduar

Me gjëra të kota,kohën duke kaluar.

Nuk e dije se kjo botë ishte kalimtare

Si për ty ashtu edhe për shumë konsiderohej shkatrrimtare.

Shumë gjëra të përditshme

Shejtani ti stoliste

Urdhërat e Allahut,rend me rend i braktisje.

Andaj frymëzohu,o ti që lexon

Se vdekja njeriun papritmas e kaplon.

Ndryshoje jetën duke u përmirsuar

Xhennetin e Allahut për ta fituar.

Ndoshta tani fillojnë hapat e para të tua

Gjurmët e të cilëve nuk kanë të mbaruar.

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Hadithi i peste i Imam En-Neveviut

Etje pas pijes

Nëse ti nuk e kupton se pse zemra është më e fort se dhimbja,

Mundohuni të mos ngjiteni në malin e gjakosur të zemrës time.

Mos më jep kurë trupore,për dhimbjen time që është në shpirtin tim .

Për ndarjen,nuk ka shërim por ka bashkim.

Përqafimi nuk është i mjaftueshëm-më bën të ndjehem se jemi dy;

Etja dhe uji janë dy,jo një,

Por megjithësë etja afirmon ekzistencën e ujit,

Pas pijes,pushim për të ekzistuar.

Përktheu:Valon ISENI,Kumanovë

Autor:Fatmir MUJA

Era

Emigrimin që moti e ka adaptuar

Rrugës ajo vjen duke u shpejtuar
Atribut i mbetur,nga njerëzit i paharruar.

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Rreth kohës

Cdo gjë në këtë botë,kur bëjmë dicka ,kur veprojmë apo lëvizim,ndiejmë një kënaqësi apo herë pas here edhe një pikëllim ,pasi varet nga rasti në të cilin gjindemi.
Të gjitha këto janë ose humbje e kohës ose shfrytzim i saj,prandaj edhe mund të humbim(devijojmë)prej saj edhe mund të përfitojmë prej saj(nëse krijojmë sisitem jete).
Pamja e saj fizike nuk na ngjason në një rrugë vijëdrejtë dhe as e rrafshët,por në një të tillë të lakuar e të shtrembëruar,që shkakton aksidente të mëdha apo thënë ndryshe diferencime.
Poashtu duhet të cekim se opinioni i mospërfillësve bazohet vetëm në shijimin e saj në sajet e së cilës është pangopësia.
Andaj,nëse shikojmë nga një prizmë(këndvështrim)urtësie apo realiteti,nuk do të hasim asgjë tjetër vecse një barrë të rëndë mbi supet e tyre.
Kjo është ajo më të cilën njeriu humbë orientimin ,qoftë edhe i vetëdijshëm apo edhe i paqëllimshëm ,për arsye se mos durimi i tyre i shpie drejt humnerës apo fundosjes,natyra e të cilëvë është të harrojnë,që dinë të rrebelohen e të thyejnë gjithcka qe gjejnë para vetës .
Historinë e kemi dëshmitare se cdo njeri që nuk ka lejuar të varet prej kohës ,por koha të dirigjohet prej tij(të marrë urdhra),ka mbizotëruar apo ka korrur sukses në jetën e vet,si në aspektin material,ashtu edhe në atë shpirtëror.
Shembulli më i mirë ku demonstrohet vlera e kohës është betimi i Allahut xheleshanuhu në Kur’an nga e cila kupojmë rëndësinë e kohës,e ku thotë:
“Pasha kohën”(sure El-asr,ajeti 1)”
Përfundimisht ,ndjej obligimin që të them se e tërë kjo që thashë për vlerën e kohës,është vetëm një sasi uji sa mund të mbaj një lugë në raport me detin.Megjithatë,sic thoshte një mendimtar islam se:”Trupi i vërtetë i kohës është casti që jetohet…”


Shkroi: Valon ISENI,Kumanovë

Argumentet

Shkencëtarë e opinione të shumta
Me nostalgjinë mbi vërtetimet
A thua,a janë të bezdisura?
Ofrimi i shumë privilegjeve
Deri sa të arrijnë kremtimet…
Mund të jenë bindëse përfundimet
Mund të përballojmë edhe sfida
Duke bërë kronologjinë e punës
Duke u ruajtur nga kritika…
Le t’i eksplorojmë ato dal ngadalë
Le t’i pranojmë si bindëse për ne
Ka ardhur koha ta zbulojmë të vërtetën
Jetë e re të jetë për ne…


Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

Jo si më parë!

Na ishte sec na ishte,njëherë një djalosh i mbarë që kishte lindur në një qytet të vogël.Aty ku njerëzit ishin indiferent,don të thotë,ndryshonin mendimin,varësishtë nga rasti që gjindeshin.
C’ishte më interesantja se,tek ky djal kishte një karakteristikë,e cila e veconte nga të tjerët,e ajo ishte vështrimi i gjërave me të cilat përballoheshin njerëzit,analizimi i tyre dhe shpjegimi më i mirë që mund të ishte ,edhe pse shpeshë herë ndodhej në gjendje diskriminimi,shkaku i moshës.Ai,gjithmonë orvatej që t’i rregullonte gjërat,me të cilën i bënte që njerëzit të jenë më të përafërtë dhe më të dashur si dhe eliminimin e dyshimeve ndërmjet tyre.Në shumë lojëra të ndryshme ,shokët e ftonin të jetë pjesëmarrës dhe ai shkonte,mirëpo,kur fillonin të merreshin me gjëra të kota,ai qetë dhe pa probleme largohej.Pra,me këtë nënkuptojmë se ky fëmij i kuptonte gjërat më ndryshe nga të tjerët.Andaj,merrni shembull prej tij.
Së rrituri,nisi të përballohej me një sfidë.Sikur ndjente dicka,sikur i mungonte dicka apo i nevojitej dicka,që të përmbushte një zbrazëtirë në zemrën e vet.Mirëpo,pa sukses!-nuk mund të gjente inspirim!C’ti bësh?Fati i tij kishte vendosur që të ndodhte ashtu.Edhe pse pas gjithë atyre përpjekjeve e mundimeve,një shpresë këmbë mbajtëse e kaploi djaloshin,e cila nuk lejoi që ai të dorëzohet dhe e adaptoi me mendimin se tendenca e tij misterioze do te realizohet.
Ndonjëherë ,ngjarjet apo ndodhitë vijnë papritmas dhe ti i percepton si të befasishme e që mund të jenë për të mirën tënde apo edhe të kundërtën.
Kështu ngjau edhe me atë për të cilin po flasim,kur një ditë prej ditësh,papritmas takoi një shokun e tij ,i cili e ftoi të shkonin e të dëgjonin një ligjëratë në një organizatë të mirënjohur.Zemra dhe trupi zunë t’i dridhen nga sikleti dhe deri sa arriti atje,nuk i mbaronin rishtazi parashikimet,por c’ishte më e mira se ai nuk ishte pesimist në kësi lloj gjërash,përkundrazi,i sigurtë.Me këto shenja që po shfaqeshin ,sikur na paralajmëronin për nismën apo hapat e para të së vërtetës dhe kontinuitetit të saj.Andaj,falë Zotit,qasja dhe bindshmëria u realizuan shumë shpejt,por në anën tjetër,një litar kishte mbetur ende pa u zgjidhur.
Me kalimi e kohës,preokupimet vecse u shtonin dhe kohë të lirë pothuajse nuk kishte.Mirëpo,një gjë të cilën duhet ta kuptonte djaloshi,ishte se kjo jetë e krijuar ,kapë pas veti shumë sprova e pasoja të ndërtuara dhe se duhet të ndërmirren masa për mbrojtjen nga to.
Dhe kështu,zemra e tij qante nga gëzimi e lumturia,ngase kishte gjetur atë,i cili do ta dirigjonte gjatë punëve të veta,apo thënë më thjeshtë,kishte zbuluar orar me të cilën do ta sistemoj jetën e tij në të ardhmen ,nostalgjinë e së cilës e kishte ëndërruar që moti.Dhe po ta pyesësh atë,se cfarë përjetoi,do të përgjigjej në këtë mënyrë:”Unë nuk mundem…unë…!


Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

Krenaria-mister i pazgjidhur

A thua ,a mund të themi se na ka kapluar dicka?
Për mendimin tim them se po
Atë mund t’ua shpjegoj edhe në pika
E secila pikë me nëntemën e saj…
Andaj nëse i futemi mendimit më të thellë
Dhe nëse i analizoni ato që po i them
Mund të konkludoni pa asnjë dyshim të rastit
Se kjo gjëja që na ka kapluar
Nuk është poezi,as poemë e as tregim
Por është një kapitull që është hapur e pritet te shtjellohet…
Nga kjo që po ceki,mos u habitni aq shumë
E as mos nxjerrni nga goja juaj pasthirma të ndryshme
Por duhet të ndërmarrim dicka
Pasi që është duke ndodhur një kontrast i madh
Nga kuptimi se në fillim pranuam një mesazh
E tash ka nisur një dekadencë,që as nuk paramendohet
E që njeriu e konsideron si nëncmim,
apo edhe diskriminim që bëhet ndaj tij…
Andaj ju këshilloj
Që mos të sjellni risi në këtë cështjen tonë
Ngase Muhammedi alejhi selam ka thënë:
“Ai që sjell dicka të re në cështjen tonë
apo dicka që nuk i përket asaj
do të refuzohet”
Mirëpo,duhet ta dini një gjë se
ata që ishin para jush
Krenoheshin shumë me përparimin e tyre
Pasi që ishin të mbështetur në Allahun xheleshanuhu
E poashtu kishin krenarinë e duhur ndaj Islamit…
Mos mendoni se pasi që i thash këto fjalë
E as mos kujtoni se krenaria është mendjemadhësi.
Por merrni shembull prej kësaj historie të vërtetuar
E cila tani ka filluar të dal në pah.
Mendoj se këto që i thash,janë të mjaftueshme
Për ata që mendojnë se janë fjalët e duhura
Për arsye se unë dhash gjithë mundin tim
Duke i shtjerrur gjithë mendimet e mia!
Duke i shtjerrur të gjitha!
E më në fund pyes veten:A do të mbetet e gjitha kjo mister i pazgjidhur?!


Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

Clodhu pak!

Mora një rrugë të pafundme
Nuk dija se ku do të arrija
Mundohesha të nxjerrë një përfundim
Por prap kot,gjithçka ishte misterioze për mua
Edhe shpresat të cilat më mbanin nuk kishin vlerë
Edhe ndjenjat të cilat më kaplonin nuk ekzistonin më
Sepse humba atë me të cilën orientohesha
Orientim i cili më drejtonte kah parajsa
Dhe më bënte të mundur që unë të krenohesha…
Eh,i gjori unë!Më në fund vendosa
Edhe pse gjatë gjithë atyre përpjekjeve të lodhshme
Vendosa që të ulesha dhe të çlodhesha shpirtërisht
Me mendimet që lehtsuan udhtimin tim!

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

C'të ka ngjarë,Palestinë!

Eh,sikur të vija e të të shikoja njëherë moj Palestinë
Më ka marrë malli shumë ,mos të ka kapluar errësira?!
Të shoh ato trima që me shpirt po luftojnë
Dhe Allahu t’i dha gjithë ato të mira…
Me mendimin se një ditë do t’i përballosh këto sprova
Të këshillojë ty moj zemra e trimërisë
Të lus me gjithë shpirt,mos vallë diçka harrova?!
Do të kasha qejfin,shumë të të përqafoja
Të t;a shtrëngoja dorën e kurrë mos të t’a leshoja
Nuk e paskam ditur se kaq e ëmbël je
Përgjigjmu,pashë Allahum,a do të më lësh vetë?
Më merr me vete,dua të jëm edhe unë shehid
T’i përkujtojmë ato caste,sëbashku që i kemi kaluar
T’i fshinim ato lotë,që trupin na kanë mbuluar
T’i kërkonim Zotit,ato që i dëshiruam…


Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Mall për Palestinën

T’i përkujtojmë ato caste dhimbjeshe vuajtjesh
Që u kaluan në ato momente plotë frikësim
Ato lotë që u rrjedhën e që s’mund t’i përshkruajmë
Në atë vend të bekuar,në Palestinë.

Tani të bindemi që nuk qenka lehtë për të luftuar
Derisa zemrat tona të arrijnë ndjenjat e duhura
Të mos mbesin si kanë qenë të zemëruar
Ta thërrasim vëllaun,të shkojmë për të luftuar.

Që atëhërë kur ngjau,nostalgjia s’më ka mbaruar
Më ka mbetur breng si nuk i kam ndihmuar
E pyes veten,a thua ndoshta jam dënuar?!
Për atë vend që nuk duhet shkatërruar.


Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Rrënjë mendimi

Shumë mendime po më shfaqen përderisa unë rri së qëndruari ulur në këtë ditë të bukur me diell, por nuk i dihet, ndoshta kur të arrijë nata zë të ftohet koha ngase tash është stina e vjeshtës, duke u afruar stina e dimrit.
Pyes veten, athua pse duhet eliminuar kjo brengë nga shpirti im, dhe cila do të ishte mënyra më e mirë për t’ia dalë mbanë?
Në ato momente po ndjej se diçka po më ngjan mua e që s’po mund ta parafytyroj në mendjen time, nuk ngacmonte as edhe një ide qoftë edhe pa vlerë apo edhe që mund ta përballonte së paku tërthorazi.
Ndoshta ndikonte edhe frika ime e cila herë pas here më adaptonte me mendimin se si rrjedhojë e saj mund të dilte dyshimi e që mund të rezultonte në mos zgjidhjen e këtij problemi, apo thënë ndryshe misteri.
Çfarë t’i bëja?
Pas pak fillova të nervozohesha dhe të ndihesha në siklet nga inati. Sa nuk plasa! Lusja Zotin me gjithë zemër që kjo që po më ndodhte të jetë një sprovë e dhuruar nga All-llahu xh.sh. e që me kalimin e kohës do të kalonte.
Papritmas m’u kujtua një fjalë e cila thoshte se në saje të sprovës ishte durimi i cili do të jetë shpresa e vetme që do të na mban në këmbë edhe pse pas gjithë këtyre dilemave ne u ndjemë të vetmuar, të diskriminuar e të habitur nga ato që ndodhën më parë.
Po të ishte ashtu si mendoja do të gëzohesha shumë. Mirëpo, sërish isha në dilemë, ndoshta nuk ishte cështja se unë po sprovohesha. Nuk doja ashtu! Përse?!

Shkroi: Valon ISENI, Kumanovë

Shpjegim i shkurtër por koncept gjërë

Po që se do të më vinte mundësia të shkruaj një skenarë filmi,mendimet e mia të para të cilat do të ngacmonin trurin tim rreth formulimit të përmbajtjes së atij filmi,do të ishin që ai skenarë të përmbaj fjalë me shpjegim të shkurtër por koncept gjërë,edhe pse vështirësia për t’a realizuar atë është shumë e madhe.A thua pse?!
Fillimisht,nëse shikojmë aspektin e diturisë,ne duhet të kemi,sic thuhet,një bagazhë librash të lexuara,nga të gjitha llojet,e e cila është një gjë shumë e rëndësishme,sa i përketë krijimit të një sistem jete dhe këndvështrimit të jetës sonë,për të parë se ku gjindemi.
Mirëpo nga ana tjetër,ekziston edhe një veti e cila rezulton deri në moskryerjen e shumë punëve,e cila poashtu është edhe një shkak shtesë i moszhvillimit dhe përparimit tonë e që është e pranishme tek pjesa dërrmuese e njerëzve e që këtu bëhet fjalë për përtacinë.
Andaj,e vetmja rrugëdalje është Islami.
Unë me kaq po e mbaroj.Juve ju lë të mendoni dhe të vazhdoni më tej.Sigurisht do të kuptoni mesazhin,vetëm duhet përpikmëri.Mos harroni!


Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Islami në rininë tonë

Pikë së pari,dua që të kthehemi në jetën e Muhammedit(salallahu alejhi ve selem) dhe të shohim dallimin në mes nesh dhe atyre,në mes mentalitetit tonë dhe mentalitetit të tyre si dhe zakoneve (dokeve)tona dhe zakoneve të atyre.
Populli arab në kohën e injorancës dhe shirkut,ishin një popull tepër i keq,si në aspektin e besimit ashtu edhe në aspektin shpirtëror.
Mirëpo me ardhjen e Muhammedit(salallahu alejhi ve selem) deshti Allahu xheleshanuhu që arabët t’i ngrisë në nivele të mëdha diturie,ekperience dhe mbi të gjitha të arrijnë kënaqësinë e Tij.
Të gjithë e dimë,por edhe historinë e kemi dëshmitare
se shkencat e para dhe më të rëndësishme si matematika,kimia,fizika,gjeografia etj,lindën në shtetet arabe ,pikërishtë tek muslimanët.Atëherë lind pyetja se cili ishte shkaku i këtij zhvillimi?!Shembulli më i mirë me të cilën mund t’i përgjigjemi kësaj pyetje është se ata(arabët) shfrytëzonin kohën dhe përfitonin prej saj,ngase poseduan sistem jete edhe atë nën dirigjimin e ligjeve të Zotit apo thënë më ndryshe Kur’anit,të cilin e pranuan si kushtetutë të tyre.
Andaj nëse shikojmë nga një prizmë(këndvështrim) urtësie apo realiteti,nuk do të hasim asgjë tjetër vec se një kontrast të mash,të cilin nuk e realizoj askush tjetër përvec fejës së Allahut,Islami.
Ja pra,të nderuar vëllezër,këtu desha të arrij.Të demonstroja vlerën e Islamit dhe të bëja një farë krahasimi me ditët e sotme,ku rinia,e cila konsiderohet si themeli i bartjes së të vërtetës,nuk bëjnë aspak përpjekje për ta ringjallur fjalën e Allahut xheleshanuhu,por përkundrazi,në mesin e tyre janë duke u shfaqur edhe disa dyshime,me të cilat vetëm se mund të devijojnë(të humbim) nga rruga e drejtë dhe të harrojnë se cka kanë lënë mbrapa tyre.
Mendim tjetër,i cili është duke u përhapur me të madhe tek ata është se Islami nuk po përshtatet me kohën e sotme moderne dhe se shkaku i tij,ata(të rinjtë) nuk po munden të realizojnë qëllimet e tyre të përditshme si prostitucioni(zinaja),alkoholizmi,narkotizmi e shumë të tjera të cilat vetëm se e shkatërrojnë shpirtin dhe i cmendin ato.Tashti,dua të më tregoni se cili prindër ka qejf t’i vijë fëmiu i dehur në shtëpi dhe se nuk di se cfarë flet?!Normalisht se askush.
Mirëpo,duhet ta dini një gjë,se Allahu xheleshanuhu,Islamin e ka bërë për cdo komb dhe për cdo kohë,e jo me diferencime të ndryshme.
Poashtu Allahu xheleshanuhu cek në Kur’an se:
“Feja e vetme e pranuar tek Allahu është Islami…”
Prandaj,ju këshilloj që të gjithë ju e sidomos të rinjtë,të merrni hapat e para të së vërtetës dhe t’i tregoni atyre që nuk besojnë se ne jemi ata që nuk dorëzohemi,sic kanë qenë të parët tanë dhe se do të përballemi me cdo sfidë që na del përpara,se fundi i fundit fitorja prapë se prapë do të jetë e muslimanëve.
Dhe në fund,dua që t’u tregoj se kjo botë është kalimtare dhe t’u gëzoj se parajsa(xhenneti)ju pret me bukuritë e veta mahnitëse,që syri nuk i ka parë,veshi nuk i ka dëgjuar dhe as që mendja nuk i ka paramenduar.
Juve ju mbetet vetëm se të mendoni dhe të zgjidhni se cila na qenka më e dobishme,sigurisht se në fund do t’ju dal rezultati.


Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

C'mall?!

U zgjova nga gjumi me një mendje të kthjellët

Sikur ndjeja dicka ,prandaj u ula në një stol

Pyesja veten,a thua c’më ka gjetur ?!

Përse gjithë gjërat po më duken kot?!

Eh,sikur ta dija,c’më ka kapluar mua

Të clirohem njëherë shpirtërishtë e të mos kem dert

Të kisha nderin edhe unë të shprehem lirishtë

Të largohem nga këto labirinthe që nuk vlejnë hiq…

O Zoti im ,të lus me gjithë zemër e shpirtë

Të lus të më japësh kohë vetëm edhe pak

T’i zgjidhë ato probleme që më rrebeluan

E që nuk më lënë të c’mallem aspak…

Ngadalë,ngadalë,kështu erdhi koha e mirësisë

Tendencat e mia ëndërrore zunë të realizohen

Një erë e lehtë e së vërtetës ngacmonte trupin tim

Që tash e tutje,u binda se cdo nuk mund të jetë absurde…

Tashmë,falënderimet nuk mbarojnë rishtazi

Ndaj Allahut që më bëri të ndryshoj mendim

Për gjitha ato gjëra që ndaluan udhtimin tim …

Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë

Islami

Ishte dita ime me fat…

Kur unë dola të shëtis pak

Ndjenjat e mia ishin në nivelin më të ulët

Edhe pse nuk kisha parandjenjën,

se do të më ndodhte dicka.

Ai udhtim për mua ishte privilegj

Andaj duhet ta emëroja

Ngase ishte dita kur do të fillonte udhzimi im

Dhe këtë histori do ta demonstroja me pak fjalë

Kur papritmas takova një shokun tim

Dhe më ftoi,të shkojmë e të degjojmë një ligjëratë

Nuk e paramendoja atë krenari që më kaploi

Nuk e dija se kjo fe ishte kaq tërheqëse

Në atë moment zemra ime qante nga gëzimi

Derdhte lotë aq sa mundej,saqë u shtrydh

Lotë të cilët ma pastruan rrugën time…

Shkroi:Valon ISENI,Kumanovëvvv

Qëndrim mendimesh

Kinse po më shfaqet oaza para syve

I shtangur nga habia e kësaj mrekullie

Duke dalluar të vërtetën nga mahia

Fillova të kërkoj thelbin e arsyeve

Që nuk më lënë të shkoj e të freskohem

Apo ndoshta me siguri ky është realiteti…

Tani të gjitha gjërat po më bëhen kontrast

Ndryshimi i tyre,a thua cfarë do të na demonstroj?!

Misteriteti vjen duke u thelluar

Alternativa si objekt synimi duke u larguar…

Udhëtim i gjatë për ta gjetur zgjidhjen

Ndoshta nevojiten një palë këmbë të forta

Sepse ka gjasa të vijë deri tek cmenduria…

C’janë gjithë këto mendime që po më devijojnë

Ja pra,sapo pashë që pasna mbetur në mes të rrugës

Mos vallë,harresa i ka fajet ?!

Apo mos qëndrimi i mendimeve në vendin e duhur?!...

Shkroi:Valon ISENI,Kumanovë