Piknik vëllazëror

Më erdhi ftesa! Duke qëndruar ashtu ulur në shtëpin time ,ajo më erdhi papritmas dhe unë u gëzova aq shumë ,ngase më kishte marr malli të shkoj e të argëtohem me vëllezërit e mi në një piknik që prej në fillim shpresoja se do të kalonim mirë, dhe ashtu ndodhi…!

Të nesërmit në mengjes, u bëra gati dhe shkova aty ku ishte pikënisja.I takova të gjithë dhe që të gjithë i përshendeta me përshëndetjen e ngrohtë islame.Në ato momente zemra ime dridhej nga lumturia, ngaqë pash se në atë piknik do të marrin pjesë shumë persona që i dua dhe që kam qejf të ndaj kohën me to.E si mos të dridhet(zemra), kur unë pata mundesin të kuptoj se ç’është të jetosh me Islamin dhe të veprosh sipas saj.

Më tej, pasi u pergaditëm që të gjithë ,hypëm në një minibus dhe shkuam drejt vendeve te karadakut, në një fshat që pothuajse ishte braktisur i gjithi nga njerëzit dhe kishte mbetur ashtu i shkretë, me shtëpi të vjetruara dhe të pabanuara.Ne u vendosëm aty në një fushë të hapur dhe të madhe, ku kishim mundësi të qëndronim,të hanim,të pinim, të loznim e të bënim shumë gjëra të tjera.

Pasi u rehatuam, njëri prej nesh u ngrit dhe na tregonte ca nga historia e këtij vendi dhe këtyre maleve pothuajse të braktisura, që në mua la mbresa e kujtime të mëdha.Ai na tregonte për popullatën që kanë jetuar në këto vise dhe luftrat që kanë bërë me armikun, vetëm e vetëm që ta mbronin identitetin e tyre kombëtar dhe fetar.Unë gëoshesha sepse gjersa fliste ai,viheshin re se pothuajse të gjitha fitoret e të mirat kishin qenë në favorin tonë, e që është edhe një krenari tepër që duhet pasur ne.

Më pas, kur mbaroi fjalimi, disa nga më të rinjtë në mesin e të cilëve isha edhe unë, u ngritëm dhe vendosëm që të luajmë futboll deri sa të vij koha e drekës.Edhe aty viheshte në funksion konkurenca ndërmjet ekipeve, mirëpo jo një konkurencë e tillë që pëermban ofendime e gënjeshtra gjatë lojës, por një e tillë që pahësore është dashuria ndërmjet veti dhe vëllazëria(gjëra që edhe na mbajn afër njëri tjetrit).

Pasi që mbaroi loja, shkuam në xhaminë e fshatit dhe falëm namazin e drekës, ku edhe patëm mundësi që gjatë rrugës t’i shikojmë shtëpitë e vjetruara mirëpo që për mua ishin interesante.Falëm namazin dhe prap u kthyem në vendqëndrimin tonë.

Ngrëmë bukë, ku një shok si surprizë na e kishte bërë një mish të pjekur e të shijshem e të cilit i falënderohem shumë për mundin.

Më pastaj, kur u ngopëm që të gjithë, nuk kishin të ndalura edhe muhabetet e ndryshme, shakatë e ndryshme, lojërat e shëtitjet e shumta e të cilat poashtu e zbukuronin edhe më tepër këtë piknik.

Dhe në fund i larguam të gjitha barrierat e mbeturinat që i kemi hedhur nëpër tokë(sepse është nga Islami) dhe u kthyem nëpër shtëpit tona.

Sidoqoftë, ç’është më kryesorja se ky piknik ishte një “piknik vëllazëror” i cili pushoi zemrat tona dhe relaksoi shpirtin tonë.

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Agjëruesi dyftyrësh!

Agjëruesi dyftyrësh:

Të fshihem në ndonjë vend ,nuk di

Frikohem se mos njeri do të më sheh

E në fund të turpërohem dhe të mos të kem cfarë ti them…

Ah i mjeri unë, kam mbetur këtu si i humbur dhe nuk di cfarë të bëj

Të kthehem dhe te veproj ashtu siç me thotë mendja,

prap nuk kam siguri;

Apo ndoshta, më së miri është ta dëgjoj fjalën e Allahut,

mirëpo, prap nuk di;

Paksa më duket si vështirë,por ndoshta është më mirë

Pastaj, ka edhe një përparsi për mua,mund të eci më lirë...

Mirëpo, si mund të veproj kështu gjatë gjithë këtij muaji

Të më mbes barku bosh, pa ngrënë e pa pirë asgjë

Jo, nuk mund të duroj dot, jam i sistemuar i atillë

Nuk më bën dobi as fjal e as këshillë...

Unë:

I gjori, ka mbetur në mes të rrugës dhe nuk din cfarë të bëj

A të agjëroj apo të mos agjëroj?!

Si mund t’i shkon mendja, të fshihet dikund e mos ta shohin të tjërët

Kinse po agjëroj,ndërsa në fakt jo?!

Kur dihet se Allahu e sheh gjithkund dhe prap në fund do të jap llogari

Dhe se një ndër shkaqet e gjithë kësaj,

është të mësojmë se ç‘është sabri.

Valon Iseni

13.08.2010

I'm trying!

I run in the direction that i have for trend

I get tired as much as i can’t breathing

I think to stop and to rest

But my mind says,to continue again.

How can i continue,ah woe is me

I left midway,without a grain pain

To fall midway and blush

To remain like nothing and in the end to decay.

I dont know what to do,i left without alternative

To reach my target is very difficult

It seems that I’m trying just that vain

For work that has started for long time.

Author:Valon ISENI,Kumanova

Letër për...!

Mos më pyet që në fillim se kush jam unë?!Më pyet për cilësit e mia!Ato pra, njerëzit i vecojnë nga njëri-tjetri,se kush na qenka më i mirë e kush më i keq dhe se cilit duhet t’i besohet më shumë,atij apo këtij?!

Kështu shkojnë gjërat në jetë,ai i cili bëhet më i besueshëm, i dëgjohet fjala, ndërsa ai tjetri vetëm dëgjon se c’flasin të tjerët dhe c’është më interesantja se, ai nuk ndihet i nëncmuar, ngase tashmë vec është adaptuar.

Me sa duket, atë që është dashur të thuhet si hyrje(fillim) e mbarova,ngase ndërlidhet me atë që do të thuhet për...!

Të them ty o vëlla i dashur!

Ka që sa kohë që nuk jemi parë e nuk jemi takuar.Më ka marrë malli ta shoh atë fytyrën tënde, e cila ndricoi mu në momentin që është dashur, kur një popull i lënë anash, është dashur ta ketë përkrahjen më të madhe, në ato caste vështirësie e përballjeje me armikun.

Ti shkove, vetëm e vetëm për t’u ndihmuar atyre të cilët kishin nevojën më të madhe,që edhe ti të lyheshe me gjakun e dëshmorëve të rënë dhe sëpaku bile zemra të të rrah fort për dhimbjen që kemi për to dhe të vetëdijësohesh se lufta në rrugën e Allahut paska edhe humbje(në njerëz), por edhe dobi(në sundimin e kësaj bote).

Prandaj, ti o vëlla, mos i humb shpresat, ngase mos të ndihmofshin njerëzit, atëherë të ndihmojnë engjëjt e Allahut xheleshanuhu,të cilët gjithmonë janë nën përkujdesjen tonë.Por edhe nëse ndodh që vdekja ty të kaplon, mos u merakos, sepse ashtu ka qenë caktimi i Allahut dhe se misioni yt ka mbaruar aty, me moton “Me Të dhe për Të”.

Dhashtë Zoti që të plotëohet dëshira yte dhe më në fund ta fitosh xhennetin e Allahut xheleshanuhu,në të cilën do të jesh përgjithmonë dhe do t’i shijosh kënaqësitë e tij.

Me dashuri,vëllau yt.

(Kushtuar luftëtarëve të luftës në Palestinë...)

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Mundohem!

Vrapoj në drejtimin që e kam për synim

Lodhem aq shumë sa që nuk mund të marrë as frymë

Mendoj të ndalem dhe të pushoj

Mirëpo prap mendja më thotë vazhdo.

Si mund të vazhdoj,ah i mjeri unë

Kam mbetur në mes të rrugës,pa një kokërr mund

Të shtrihem në mes të rrugës dhe të turpërohem

Të mbetem si hiçi dhe në fund të shkatrrohem.

Nuk di si t’ia bëj,kam mbetur pa alternativ

Të arrij cakun tim qenka shumë vështirë

Më duket se po mundohem vetëm së koti

Për punën që ka filluar tani e që moti...

Autor:Valon ISENI,Kumanovë

Hadithi i tretë i Imam En-Neveiut